Dit kaartspel voor 2 personen verhaalt over Caesar en Cleopatra, die een haat-liefdeverhouding hebben met elkaar.
De ene speler kruipt in de huid van Caesar, de andere in die van Cleopatra.
De inzet van de strijd is Egypte: de ene wil aldaar een Romeins bewind, de andere wil een verregaande onafhankelijkheid voor het land van de Nijl.
Door het slim en tactisch uitspelen van handkaarten trachten de spelers in dit spel zoveel mogelijk Patriciërs in Rome van hun gelijk te overtuigen.
Beide spelers beschikken over dezelfde kaartenset.
Bij aanvang van het spel liggen temidden van de spelers 5 soorten patriciërs die elk een factie vormen (2 facties van 3 patriciërs, 3 facties van 5 patriciërs).
Elke speler zal aan elke factie maximaal 5 handkaarten kunnen aanleggen.
De handkaarten waarover een speler beschikt, veranderen doorheen het spel. Bij aanvang van het spel, ontvangt iedere speler tweemaal de invloedkaarten 1 tot en met 5.
Hiervan legt hij 5 kaarten verdekt aan facties aan, de overige 5 kaarten zijn diens startende handkaarten.
De overige invloedkaarten (eveneens met cijfers gaande van 1 tot en met 5) worden willekeurig geschud en verdekt als reservestapel 1 terzijde gelegd.
De 13 actiekaarten worden in de door de speler gewenste volgorde gesorteerd en verdekt als reservestapel 2 terzijde gelegd.
Daarnaast krijgt iedere speler bij aanvang van het spel nog 1 geheime opdrachtkaart, die een extra bonus kan geven als de opdracht vervuld is op het einde van het spel.
Het spelverloop zelf is vrij eenvoudig.
De speler mag passen (en kaarten ruilen) of actief worden en alsdan de volgende acties uitvoeren:
hij mag tijdens zijn beurt op een willekeurig moment 1 actiekaart uit zijn hand spelen (uiteraard ten vroegste vanaf beurt 2, aangezien de startende handkaarten geen actiekaarten bevatten).
Verder moet hij ofwel 1 verdekte kaart aan een factie aanleggen, ofwel 2 kaarten open aan dezelfde of verschillende facties aanleggen.
De handkaarten worden vervolgens weer aangevuld (tot 5) met kaarten van reservestapel 1 en/of 2.
Ten slotte wordt een kaart van de vertrouwensvragenstapel omgedraaid: afhankelijk van de kaart wordt ofwel een bepaalde factie gewaardeerd, ofwel gebeurt er niets (behoudens het opnieuw schudden van alle kaarten, als dit zo is aangeduid).
Bij de waardering van een factie, wordt gekeken welke speler alsdan het meeste invloed heeft op deze factie van patriciërs: de speler met het meeste invloed, wint
1 patriciër van de betrokken factie. Bij gelijkstand wint geen enkele speler een patriciër.
Ingeval bij een factie 8 invloedkaarten liggen (waarbij de kaarten van beide spelers in aanmerking worden genomen), volgt eveneens automatisch een vertrouwensvraag van deze factie.
De actiekaarten die elke speler te zijner beschikking heeft, zorgen bovendien voor extra animo wanneer hij/zij deze als handkaart uitspeelt: hiermee kunnen in hoofdzaak kaarten van de andere speler
worden blootgelegd of verwijderd of twee eigen facties op verdekte wijze worden geherorganiseerd (dankzij de machtige rokade).
Het spel is ten einde als alle patriciërs aan een speler zijn toegewezen of beide spelers geen invloedkaarten meer kunnen aanleggen.
De speler die aan het einde van het spel het meeste punten heeft vergaard, wint het spel. Punten worden toegekend voor iedere gewonnen patriciër, (exclusieve of niet-exclusieve) meerderheden in een factie en het vervullen van je geheime invloedbonus.
Caesar en Cleopatra is een listig kaartspel voor 2 personen. Wil je het spel winnen, zal je erg tactisch moeten nadenken en spelen.
Het spel is dus minder geschikt voor liefhebbers van luchtige kaartspelletjes, want dat is dit spel zeker niet.
Hiermee wil ik niet zeggen dat het spel bijzonder moeilijk is, maar wel dat het spel de nodige aandacht vergt bij het tactisch uitspelen van handkaarten.
Persoonlijk vind ik het spel zeker niet slecht, al heb ik doorheen de jaren al toffere tweepersoonsspellen gespeeld.
Kortom: een goed spel voor liefhebbers van een tactisch en een uitgebalanceerd tweepersoonsspel.
|
Overig spelmateriaal:
|
|
|