Dit kaartspel is een "real/live"-actiespel, waarbij de spelers behoren tot verschillende gangsterbendes die elkaar bevechten om geld.
Bij aanvang van het spel wordt een speelveld afgebakend, waarin de gangsters (spelers) zich vrij kunnen bewegen.
Dit speelveld kan zich misschien best buiten situeren, al is een zaaltje ook prima. De grootte van het speelveld
is afhankelijk van het aantal spelers (ongeveer 5 m² per speler).
Binnen dit afgebakende domein dienen nog twee gebieden te worden ingericht: een hospitaal en een plaats voor de lafaards.
Bij je eerste spel(len) is het raadzaam dat een 'Godfather' het spel leidt. Eens het spel door iedereen voldoende gekend is, kan
de 'Godfather' eventueel ook zelf meespelen.
De deelnemende spelers worden in groepen (gansterbendes) ingedeeld: elke gangsterbende kiest een plaats uit, dat
haar zogezegde 'kamp' voorstelt (bijvoorbeeld een ordinaire stoel of zo). Aan te raden is om de verschillende bendes ook visueel
van elkaar te doen onderscheiden: er kan hierbij best worden gewerkt met duidelijk herkenbare en/of sfeervolle attributen zoals kleurrijke haarbanden,
hoeden, of iets in die aard.
De bedoeling van elke bende is om als team te winnen: hiertoe moet minstens nog één bendelid levend zijn op het einde van het spel
en moet de bende het meeste geld hebben verzameld.
Het spel wordt gespeeld over vijf rondes.
Iedere ronde bepalen een aantal geldkaarten hoeveel buit er die ronde te verdelen is onder de 'overlevende' bendeleden van die ronde.
Vervolgens ontvangt elk bendelid een actiekaart: hierop staat ofwel een revolver (bang-bang-bang), tweemaal een revolver, een shotgun,
een granaat, een mes of een pleistertje (om een eerste wond te genezen).
Op het fluitsignaal van de 'Godfather' beginnen de leden van alle bendes rond te wandelen/lopen en trachten hun eventuele doelwitten uit te zoeken.
Op het moment dat 10 seconden later een tweede fluitsignaal weerklinkt, richten alle bendeleden tegelijk en ieder voor zich hun (vermeend) wapen op één of twee deelnemers (waarbij het natuurlijk
verboden is op eigen teamleden te schieten ;-)). Elk bendelid doet alsof hij een revolver dan wel een shotgun in handen heeft, zelfs al heeft hij enkel maar
een mes, granaat of pleisterkaart.
Nadat op een fractie van een seconde iedereen in schietpositie staat, wordt ten slotte afgeteld van 3 naar 0. Zij die zich wat onveilig voelen,
mogen hun beide handen de lucht in steken, als teken van overgave. Zij mogen zich onmiddellijk begeven naar de hoek der lafaards.
Dan volgt het beslissende duel voor die ronde: de spelers die in werkelijkheid een revolverkaart hebben, vuren nu hun schoten af: BANG-BANG-BANG!
Een geraakte persoon brengt zijn hand naar het hart, waardoor diens eigen (werkelijk of vermeend) wapen niet meer kan worden
afgeschoten. Heeft iemand een pleisterkaart, kan hij één wond neutraliseren. Is een persoon geraakt door twee schoten, is hij dodelijk gewond (en moet naar het hospitaal): dit betekent
géén buit én de volgende ronde niet meespelen! (Lafaards delen weliswaar niet mee in de buit van deze ronde, maar mogen wel de volgende ronde gewoon
opnieuw meespelen).
Heeft iemand een granaat, dan laat de persoon die door een schot geraakt werd, deze vallen, met alle gevolgen vandien. Hij mag met uitgestrekte armen
al draaiend één sprong doen in een bepaalde richting: de speler met de granaat alsook elke speler die geraakt wordt bij deze draaiende sprong, is onmiddellijk dodelijk gewond.
Heeft iemand een mes en incasseert hij één schot, dan kan hij met zijn linkerarm nog iemand proberen te verwonden, zonder zich evenwel te verplaatsen.
Nadat de enkele revolvers zijn afgeschoten, volgen de dubbele revolvers (hetzelfde als een gewone revolver, waarbij nu gericht wordt op twee verschillende personen).
Als laatste zijn de leden met shotguns aan de beurt: KABLAM! Het betrokken doelwit is onmiddellijk geliquideerd. Zelfs een granaat
heeft geen kans om dan te ontploffen.
Alle personen die in deze ronde werden "gedood", vliegen naar het hospitaal. De volgende ronde doen zij niet mee, maar
komen terecht in de hoek van de lafaards. Zoals gezegd, doen de lafaards uit de huidige ronde wel weer mee in de volgende ronde.
De buit wordt verdeeld onder de overlevenden (namelijk degenen zonder wond dan wel met maximum één schot- of steekwond).
Het ontvangen gedeelte van de buit wordt ten slotte in het kamp achtergelaten en is alzo in veiligheid gebracht.
Zo herhaalt het spel zich 5 rondes en wint uiteindelijk het team met minstens één overlevende én het meeste geld, doch wel met deze belangrijke opmerking dat elk team
25.000 $ moet ophoesten voor elk bendelid dat zich de laatste ronde in het hospitaal bevindt ('dodelijk gewond' is).
Ca$h'n Gun$ Live is een partyspel, waar de spelvreugde vooral bepaald wordt door de gebruikte attributen en het enthousiasme van de deelnemers.
Net zoals dit het geval is bij de Weerwolven van Wakkerdam, vereist dit spel een zeker inlevingsvermogen en het maken van tactische keuzes: het bluf-element
kan van onschatbare waarde zijn, nu een gezonde portie bluf op het juiste moment een geduchte tegenstander ertoe kan aanzetten zich 'als lafaard' over te geven:
o jee, zijn er nu werkelijk drie revolvers én een shotgun op MIJ gericht??
Dit neemt uiteraard niet weg dat bij het ontvangen van de wapens altijd wat geluk komt kijken...
Slotsom: een partyspel dat je mits de nodige voorbereidingen
gerust eens kan uitproberen op een weekendje met een grotere groep vrienden :-)
|
Overig spelmateriaal:
|
|
|